Jarenlang was hij de grootste bezienswaardigheid van Dingle: Fungie de dolfijn. In de jaren tachtig zwom hij de baai van Dingle in en decennialang was dit zijn thuis. Dagelijks gingen boten vol toeristen op zoek naar Fungie. De dolfijn liet zich bijna altijd zien en genoot zichtbaar van de aandacht. Tijdens de Corona pandemie kwamen er berichten naar buiten dat Fungie eenzaam zou zijn, nu hij niet meer met de toeristenboten mee kon zwemmen. En op een dag verdween hij. Zijn verdwijning kan op twee manieren worden uitgelegd. Het zou bijvoorbeeld goed kunnen dat de dolfijn overleden is, want hij was behoorlijk oud. Een andere verklaring kan zijn dat hij te eenzaam werd en zich heeft aangesloten bij een voorbijtrekkende kudde dolfijnen. Ik kies ervoor om die laatste uitleg te geloven en stel mij voor dat Fungie vrolijk met zijn vriendjes rondom het Ierse eiland zwemt. Twee jaar geleden bezocht ik Fungie nog en schreef hierover in mijn boek ‘Ierland – De Ultieme Roadtrip’. Het fragment hieronder komt uit dat boek. Een ode aan Fungie.
Wanneer ik ’s ochtends wakker word, heeft het weer een ommezwaai gemaakt. De storm is gaan liggen en het is wederom zonnig. De perfecte omstandigheden voor een bezoekje aan de grootste bezienswaardigheid van Dingle: Fungie de dolfijn. Vanuit de haven vertrekken verschillende boottours om Fungie van dichtbij te bekijken. De dolfijn is inmiddels stokoud, maar zwemt nog steeds vrolijk door de baai en ‘speelt’ met de langsvarende boten.
Ik ben sceptisch en vraag een lokale visser of de huidige dolfijn nog steeds de originele Fungie is. Of hebben ze hem misschien vervangen voor een getraind exemplaar? “Het is nog steeds dezelfde Fungie. Hij heeft kenmerkende littekens op zijn vin waaraan we hem herkennen.” Ik vraag hem of hij weet hoe Fungie in de baai van Dingle terecht is gekomen, maar de man haalt zijn schouders op. “Op een dag was hij er gewoon”, zegt hij en gaat door met het werk op zijn boot. Interview over.
Ik ga aan boord en kies mijn plek zorgvuldig uit; ik wil geen overgevende mensen meer naast mij. Ik blijk mij geen zorgen te hoeven maken, want de baai van Dingle is ontzettend kalm en niemand wordt zeeziek. Op het moment dat we de haven verlaten, is de sfeer aan boord gespannen. Zouden we Fungie zien? We betalen pas achteraf, want als we de dolfijn niet te zien krijgen, is de boottocht gratis. Het komt echter bijna nooit voor dat Fungie zich niet laat zien. Het is even zoeken, maar de schippers zijn experts geworden in het vinden van de lokale bekendheid en even later is hij daar. Fungie lijkt de menselijke aandacht oprecht leuk te vinden, want zodra hij doorheeft dat er boten in de baai varen, laat hij zich vaker zien en zwemt hij vrolijk mee. Elke keer als hij bovenkomt, klinkt er een enthousiaste ‘oeh!’ op de boot en wordt er geklapt. Vooral de kinderen aan boord krijgen geen genoeg van dit spektakel. Ik vind het leuk om de dolfijn in het echt gezien te hebben, maar na een keer of vier geloof ik het wel en begint het in mijn ogen een beetje op een circusact te lijken. Toch is het een vermakelijke tour en met een grote glimlach stap ik van boord.
Dag lieve Fungie, we zullen je missen.
Wat denk jij dat er met Fungie is gebeurd?
Comments